Huub Veldhuis (64) werkte bijna veertig jaar als dierenarts op het Twentse platteland. Na zijn pensioen besloot hij om zijn afscheidscadeau om te zetten in iets blijvends: een donatie aan Heifer. Waarom? Omdat hij gelooft in de kracht van kleinschalige landbouw,
vakkennis en samenwerking.
Toen ik met pensioen ging, kreeg ik een afscheidsreceptie aangeboden door mijn collega’s van de dierenkliniek. Er waren zo’n vijfhonderd mensen uitgenodigd. Ik wilde geen wijn, dinerbonnen of enveloppen. Dus vroeg ik om een donatie aan een goed doel. In eerste instantie dacht ik aan ‘Dierenartsen zonder Grenzen’, maar dat voelde te klein. Mijn vrouw Lenneke kwam toen met Heifer. Na een blik op de website was ik om. De naam alleen al paste bij me: ik ben boerenzoon, en ik heb mijn hele werkzame leven met koeien gewerkt.
Wat me meteen raakte was het verhaal van Dan West. Geen melkpoeder uitdelen, maar iets wat blijvend verschil maakt. Zoals een vaars (drachtige koe). Ook de werkwijze van Heifer sprak me aan: ondersteuning
van kleinschalige boeren, vooral vrouwen, met aandacht voor zelfredzaamheid en duurzaamheid en minimale klimaatimpact. Dat zijn waarden die ook mij drijven.”
Een roeping, geen vak
“Als jong ventje wilde ik boer worden, maar
met drie oudere broers was daar geen ruimte voor. Wat ik wél had, was bewondering voor de dierenartsen die bij ons op het erf kwamen. Ze deden stoere dingen met onze koeien, kalveren en pony’s. Al op de basisschool wist ik: ik word dierenarts. En zo gebeurde het.
Ik werkte het liefste met familiebedrijven, boeren die dag en nacht bezig waren met hun dieren en hun bedrijf. Die leefstijl paste bij mij. We spraken over meer dan alleen zieke koeien: ook over oogsten, prijzen en hun toekomst.
Boeren staan dagelijks voor uitdagingen. De een ziet risico’s, de ander kansen. Ik ben van nature positief en benadrukte graag het laatste.”
Samen weet je meer
“Wat me vooral is bijgebleven, is de samenwerking op de boerenbedrijven waar ik kwam. Ik liep vaak samen met andere adviseurs door de stal: voeradviseurs, fokkerijadviseurs, specialisten in jongvee-opfok, bouwkundigen of financieel adviseurs. Soms vormden we samen, uiteraard met de veehouder, een ‘managementteam’ op het bedrijf. Goede advisering vraagt om afstemming. Alleen als je op één lijn zit, heeft de boer er écht iets aan. Die houding van samen zoeken naar wat werkt, zie ik ook bij Heifer terug.”
Kennis delen
“Ik heb geen illusie dat ik de wereld kan veranderen. Maar ik geloof wél dat kleine stappen een groot verschil maken. Dat zie ik ook bij Heifer. De kracht van lokale actie, kennis delen en vrouwen versterken. Mijn kennis ligt bij diergezondheid: voeding, vaccinatie en hygiëne. Die kennis wil ik graag delen, maar alleen als het echt nodig is en bijdraagt. Zomaar op reis gaan doe ik niet; vliegschaamte speelt mee. Maar bij een concreet verzoek zou ik het serieus overwegen.
Herinneringen om te delen
Tijdens het opruimen van mijn oude praktijkagenda’s kwam ik vergeten namen en gebeurtenissen tegen. Die herinneringen wilde ik delen. Zo ontstond mijn boekje Een Twentse veearts voor dieren en mensen. Het is geen literair meesterwerk, maar wel een eerlijk inkijkje in mijn leven als dierenarts op het platteland. Met vrolijke en verdrietige momenten, zoals het was. En misschien ook zoals het moet blijven: dicht bij mens en dier.
Wat ik Heifer toewens? Dat ze blijven doen waar ze goed in zijn: mensen zelf de kans geven een betere toekomst op te bouwen, met oog voor milieu, gemeenschap en de lange termijn. Daar geloof ik in. En ik weet uit ervaring: je hoeft niet altijd groots te geven. Soms betekent kennis net zoveel als geld.”
