Melkveehouderij is voor arme boerengezinnen in Rwanda hét middel om structureel armoede te verminderen en de voedselzekerheid te verbeteren. Niet alleen voor de melkveehouders, maar voor iedereen die werkzaam is in de keten. De vraag naar melk in Rwanda is hoog en veel kansen blijven onbenut. Daardoor blijft structurele vooruitgang uit. De melkproductie is, vooral bij de kleinschalige boeren, nog erg laag vanwege slecht veevoer, beperkte toegang tot diergezondheidszorg en gebrek aan goede melkrassen. Bij de boeren zelf ontbreekt het vaak aan de juiste kennis en vaardigheden over melkveehouderij, bedrijfsvoering, en het opslaan en verkopen van de melk. Boerenorganisaties hebben behoefte aan een collectieve melkverkoop en hebben toegang nodig tot de juiste diensten en afnemers.